We staan zoals gewoonlijk om 7:45 uur op en ik klap het bed vast dicht, zodat de koffers er op kunnen. Het plan is om eerst op ons gemak te ontbijten en daarna de verslagen van dag 14 en 15 op internet te zetten en daarna de auto in te pakken, waarna we kunnen gaan afrekenen.
Als ik de deur van onze kamer sluit en op slot wil draaien, kan ik hem niet op slot draaien, maar ook niet meer openen
.
Als we bij het terras zijn, ga ik eerst even ons “probleem” melden, waarna wij op ons gemak gaan ontbijten. Het internet is vandaag weer bijzonder traag, waardoor het uploaden van de twee verslagen ruim één uur duurt
.
We krijgen tegen 10:00 uur de sleutel terug met de mededeling dat het probleem is opgelost.
Als we terugrijden, wacht ons de volgende verrassing; schapen. We hadden koeien en paarden gezien, maar nog geen schapen.


Alle bagage gaat zonder problemen in de kofferruimte en nadat we hebben afgerekend, rijden we rond 11:00 uur weg. Voor een deel hebben we deze weg gisteren ook gereden.


We nemen uiteindelijk de A19, die ons dwars door Sicilië voert.


Juist als ik bedenk dat we in dit tempo rond 14:00 uur al in Palermo kunnen zijn, valt mijn ook op een Outletcentrum, pal aan de snelweg; hebben we in elk geval even iets te doen.
De eerste winkel waar we binnen lopen, is die van Nike en ik scoor een mooi polo-achtig shirt van AS Roma.



Het is inmiddels 12:30 uur als we weer op weg gaan. We hebben besloten om in Enna te stoppen; daar is een prachtige Dom en er schijnt sprake te zijn van een mooi uitzicht. Op basis van de Capitool reisgids, stel ik het navigatiesysteem in op ‘Via Roma’, want als we die volgens, vinden we de bezienswaardigheden achter elkaar en komen we uit bij een fort.
Na ongeveer 45 minuten rijden, gaan we via een steile weg met diverse haarspelbochten, omhoog naar Enna. Ik vind snel een parkeerplaats en hier hoef je tussen 14:00 en 16:00 uur niet te betalen, maar tot 14:00 uur moet € 0,60 betaald worden met een kraskaart. Een tabacchi is snel gevonden en dan lopen we naar boven, richting fort.


We hoeven niet ver te lopen om de eerste kerk tegen te komen
, waarna de tweede niet lang op zich laat wachten.



Marijke gaat even zitten, we lopen namelijk uitsluitend omhoog, terwijl ik het plein even verder rondloop om te zien wat voor bezienswaardigheden er nog meer zijn.

Er zijn binnenplaatsen, maar ook prachtige gevels en deuren, die mooie plaatjes opleveren.




Als we door een straatje links van ons kijken, worden we getroffen door het uitzicht en we besluiten daar naar toe te lopen. Het uitzicht is prachtig, maar op een foto nooit zo imposant als in werkelijkheid.







Op onderstaande foto is te zien dat een deel van de weg, compleet is weggeslagen
.

Als we boven bij het fort zijn, gaan we allebei even zitten; het was een behoorlijke klim en dat bij een temperatuur van 24 graden
.
We willen op zoek naar een restaurant om nog een keer lekker te eten en lopen langzaam weer naar beneden.

Er zijn voldoende onderwerpen in dit stadje om te fotograferen
.




Uit mijn ooghoek zie ik iemand op een prachtige trap foto’s maken en als we dichterbij komen, blijkt de trap alleen al prachtig te zijn.



De deur staat open, dus we nemen even een kijkje en wat we daar aantreffen, hadden we allebei niet voorzien; de kerk is qua banken helemaal leeg, maar wat een pracht en praal is er binnen te zien.







En dan komt mijnheer pastoor binnen; we moeten weg, want hij gaat afsluiten. Jammer, maar we zijn binnen geweest en het was prachtig. Als we buiten staan, blijkt pas dat we zojuist in de Duomo van Enna zijn geweest
.

Als we een stukje verder lopen, komen we bij een prachtig doorkijkje.

Aan kerken in Italië geen gebrek, dat blijkt hier in Enna ook nog eens.



Het is inmiddels 14:30 uur geweest en we hebben beiden wel trek gekregen. En dan, als we bij het pleintje zijn waar de auto staat, zien we ineens een restaurant. Je kunt niet echt buiten zitten, maar je zit als het ware overdekt buiten en er is nog precies één tafeltje vrij; toeval? 
Marijke neemt een wit wijntje en ik een lekker koud biertje. We kiezen beiden voor de Steak Palermitaan, die ons wat doet denken aan een schnitzel.


Aan een grotere tafel naast ons, zit een groep Italianen en op enig moment begint er een lachend te wijzen naar mij en roept dan “Baffone, Baffone, Belissima”; hij vindt mijn snor dus prachtig en hij wil straks, als we klaar zijn met eten, met mij op de foto.
Als wij ons eten ophebben, krijgt die tafel juist hun volgende gerecht opgediend en wij krijgen van een een mixed gril aangeboden, maar daar bedanken we voor; we willen straks nog wel een toetje kunnen eten, zonder daar last van te krijgen
.


Even later wil hij rode wijn voor me inschenken, maar ook daar bedank ik vriendelijk voor; ik heb al een biertje op en moet nog auto rijden.
Als toetje kiezen we deze keer voor de ‘Dolce della case’ en dat blijkt een soort van cake met daarover ricotta en chocoladesaus; smaakt net zo lekker, als dat het er uit ziet
.


Als we klaar zijn, moeten er foto’s gemaakt worden en hij maakt een aantal foto’s van ons.

Het is erg gezellig en we lachten met zijn allen wat af.



Het is uiteindelijk 15:30 uur als we naar de auto lopen; op voor de laatste etappe.
De snelweg blijkt over tientallen kilometers volledig afgesloten te zijn voor alle verkeer, in beide richtingen en de omleidingsroute leidt ons door een prachtig landschap, over hele mooie bergweggetjes, maar ook over een tijdelijke weg, die speciaal voor deze omleiding is aangelegd.




Op onderstaande foto’s is goed te zien, hoe smal deze tijdelijke weg is en hoe steil die naar beneden loopt.



Het plan is om nog even naar Monreale te gaan en daarna naar de haven; de verwachtte aankomsttijd in Monreale is 18:00 uur.


Het is even na 17:00 uur als we bij de kust aankomen.

Als we Palermo binnenrijden, valt onmiddellijk op dat het navigatiesysteem delen van de bebouwing in 3D weergeeft.


Verder valt op dat het heel druk is en dat de schemer snel invalt.

Uiteindelijk besluiten we om maar niet naar Monreale te gaan, maar direct naar de haven te rijden.

Het blijft hectisch, maar ik vind het wel leuk en pas me wederom snel aan; zo snel, dat ik achter een stadsbus aanrijdt, terwijl ik in een flits zie dat er een bord staat, dat aangeeft dat we een zone inrijden, die alleen voor bestemmingsverkeer, zoals stadsbus of taxi, bedoeld is. Het navigatiesysteem geeft aan dat we over een paar honderd meter linksaf moeten en ik blijf stoïcijns achter de bus rijden
.
Het is zo hectisch dat we hiervan geen foto hebben
.
We bereiken zonder problemen de haven, waar ik, na het tonen van de reservering, zo door mag rijden. Ik loop het kantoortje binnen en sta werkelijk 2 minuten later, met de boardingpassen, weer buiten. Het is bijna 19:00 uur, als we in de rij aansluiten.

Omdat we allebei nog even naar het toilet willen en ook wel trek hebben in koffie, sluit ik de auto af en lopen we een stukje terug. We vinden een barretje, waar ze zeker niet de eerste prijs zullen gaan winnen als het gaat om de hygiëne van hun toilet, maar het is 100 maal beter dan het openbare toilet, dat we eerder tegen kwamen
.
De koffie smaakt prima en als we die op hebben, lopen we op ons gemak terug; de temperatuur is 30 graden en dat zullen we de komende maanden niet meer meemaken.

Ze zijn ondertussen begonnen met het uitladen van de vrachtwagens en de trailers.



We wachten in de auto op ons gemak tot we aan boord kunnen en lezen ondertussen een tijdschrift, terwijl we naar een muziekje luisteren.


Het is 21:15 uur, als we in onze hut, 6202 aankomen. Als we geïnstalleerd zijn, drinkt Marijke een wijntje en ik een biertje en eten we een toastjes met kaas; het is 23:15 uur, als we gaan slapen.
We hebben vandaag 270 kilometer gereden.


Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...