Het heeft vanochtend behoorlijk geregend en dat levert een prachtig plaatje op.
Na het ontbijt, blijf ik in het restaurant zitten om het blog af te maken en hopelijk ook nog te delen. Dit lukt uiteindelijk maar ten dele omdat de batterij van de laptop leeg is 
.
We hoeven vandaag, volgens het navigatiesysteem, slechts 78 kilometer te rijden en dat zal ons ongeveer 1 uur en 30 minuten kosten. Nadat we hebben afgerekend, gaan we op weg naar onze volgende bestemming.
We rijden langs Caltagirone en ik stop even om een foto te maken. Ook hier weer volop vuilnis dat gewoon op of naast de weg wordt gegooid 
. Het lijkt de mensen hier niet veel te kunnen schelen 
.
De rit verloopt, met zo nu en dan een bui regen, zonder problemen en af en toe maken we even een foto, die we op het blog kunnen gebruiken.
Wat wel opvalt is de enorm slechte kwaliteit van de wegen, waarbij er af en toe sprake is van serieuze gaten in de weg .
We stoppen in Palagonia even bij een supermarkt om broodjes en beleg te halen, zodat we straks in elk geval te eten hebben.
Het is uiteindelijk 13:00 uur als we bij de laatste agriturismo van onze rondreis op Sicilië, Tenuta Roccadia, aankomen. We krijgen de sleutel en onze kamer blijkt ongeveer 600 meter van de receptie af te liggen, maar je kunt er gelukkig met de auto komen . De receptionist verontschuldigt zich voor het mindere weer, maar wat is ‘minder weer’ als het ruim 20 graden is en er af een toe een zacht buitje over trekt?
De kamer is prima en als Marijke test of er voldoende waterdruk is, moet ze dat bijna met een nat pak bekopen 
. Nadat we de bagage hebben uitgeladen, is het tijd voor een broodje.
Na de lunch verkennen we het landgoed en omdat het terrein nogal glooiend is, gaan we met de auto naar de receptie; de afstand bedraagt ruim 800 meter en dat gaan we, gelet op het hoogteverschil, echt niet lopen 
.
Deze agriturismo heeft een restaurant waar je a la carte kunt eten. We borrelen eerst gezellig het zonnetje, voor onze kamer en als het te fris wordt, gaan we naar binnen.
Rond 20:00 uur gaan we met de auto naar het restaurant, waar we een fles water bestellen en een fles Nero d’Avola.
Binnen een half uur is het restaurant bijna helemaal volgestroomd met Italianen en is er een bandje, dat afwisselend bekende Amerikaanse en Italiaanse liedjes ten gehore brengt.
We delen een voorgerecht en dat smaakt heerlijk. Marijke bestelt Pasta pesto a la Siciliana en ik neem een Pizza Siciliana en wat nog nimmer gebeurd is, we krijgen het, hoewel het fantastisch smaakt, beiden niet op; het is gewoon veel te veel .
We nemen allebei nog een dubbele espresso en gaan dan naar onze kamer.
We hebben vandaag 80 kilometer gereden.
Sicilië 2015 